Praktyka jogi – okiem psychologa

Praktyka jogi pozwala człowiekowi na nowo zrozumieć siebie jako jednostkę w świecie. Głęboka praktyka asan oraz oddechu tworzy bardzo dużo dobra w życiu osoby praktykującej. Pozwala na stworzenie stabilnej i zdrowej struktury „ja”, a także daje możliwość rozszerzenia własnych granic.

Praktykujący wraz ze swoją ścieżką rozwoju, zatapiając się w głąb siebie zaczyna czuć i rozumieć, że nie jest jedynie powtarzającymi się myślami, swoimi wspomnieniami, ruminacjami, czy przekonaniami na temat rzeczywistości. Zaczyna czuć, że jest także bytem organicznym, holistyczną strukturą gdzie ciało oraz umysł się ze sobą zespalają i tworzą znacznie szersze spektrum siebie samego, ucieleśnionego i osadzonego w czasie i przestrzeni.

Perspektywa ta nie tylko pozwala nam na nowo zbudować filar własnej osoby, ale także uwrażliwia nas na mnogość sygnałów docierających do naszych zmysłów, nie tylko zewnętrznych, ale i wewnętrznych. Uczy nas to zmiany perspektywy, rozumienia i odpuszczania względem oceniających myśli, utartych powtarzalnych schematów, które wpływają na jakość naszego bycia w świecie.

Joga nauczyła mnie, że źródło życiowego spokoju znajduje się wewnątrz nas i każdy podążając za dobrym nauczycielem jest w stanie tę relaksującą i stabilizującą energię odnaleźć ir ozprzestrzenić na całe swoje „ja” nie tylko organiczne, ale i mentalne oraz społeczne.

Z perspektywy pierwszoosobowej, własnej autopsji, można by przytoczyć wiele rozwojowych i odżywczych aspektów, które praktyka wniosła w moje życie. Warto jednak zaznaczyć również, że z perspektywy trzecioosobowej, obserwatora i badacza pojawia się rosnąca ilość danych mówiących o korzystnym działaniu praktyki jogi pod postacią: wzmocnienia systemu odpornościowego jednostki, pomocy w radzeniu sobie z zaburzeniami snu oraz zmęczeniem spowodowanym ciężkimi sytuacjami życiowymi i stresem, a także wpływa pozytywnie na nastrój. Daje nam to obraz praktyki jogi jako kompleksowego działania, które wpływa pozytywnie na aspekt biologiczny, psychiczny oraz społeczny człowieka, która może być stosowana w różnych grupach wiekowych oraz grupach ryzyka.

N.